Marchewka

Mar­chew zwy­czaj­na (Dau­cus caro­ta L.) jest rośli­ną dwu­let­nią, bar­dzo pospo­li­tą, wystę­pu­ją­cą zarów­no w sta­nie dzi­kim jak i upra­wia­ną przez czło­wie­ka. W pierw­szym roku wege­ta­cji mar­chew maga­zy­nu­je sub­stan­cje zapa­so­we w mię­ki­szu spi­chrzo­wym swo­je­go masyw­ne­go korze­nia. W dru­gim roku z korze­nia wybi­ła­by łody­ga z kwia­to­sta­nem i rośli­na zuży­ła­by zapa­sy do wytwo­rze­nia nasion, jest on jed­nak wcze­śniej wyko­rzy­sty­wa­ny przez człowieka.

Korzeń mar­chwi może być uży­wa­ny do spo­rzą­dza­nia potraw, jak i spo­ży­wa­ny na suro­wo, po umy­ciu lub oskro­ba­niu z zewnętrz­nej war­stwy. Naj­smacz­niej­sze są mło­de, nie­zbyt wyro­śnię­te mar­chew­ki — chru­pią­ce i słod­kie, o deli­kat­nym sma­ku. Naj­bar­dziej roz­po­wszech­nio­na jest mar­chew­ka w kolo­rze poma­rań­czo­wym, choć korzeń może przyj­mo­wać inne bar­wy — od bia­łej do pur­pu­ro­wej, a nawet czar­nej, w zależ­no­ści od odmiany.

Wartości odżywcze marchewki

Naj­po­pu­lar­niej­szym fak­tem doty­czą­cym war­to­ści odżyw­czych mar­chwi jest wyso­ka zawar­tość karo­te­nu w korze­niu. Za jego bar­wę odpo­wia­da głów­nie β‑Karoten, w mniej­szym stop­niu α‑Karoten, γ‑Karoten, lute­ina i zeak­san­ty­na (dwa ostat­nie związ­ki che­micz­ne to też karo­te­no­idy). 100 g mar­chew­ki dostar­cza aż 16705 j.m. wita­mi­ny A co sta­no­wi 334 % zale­ca­ne­go dzien­ne­go spo­ży­cia, jak więc widzi­my mar­chew­ka to praw­dzi­wa bom­ba wita­mi­no­wa. W tym wzglę­dzie mar­chew­ka dekla­su­je nawet wątrób­kę drobiową.

Dłu­go­trwa­łe spo­ży­cie mar­chew­ki w znacz­nych ilo­ściach może skut­ko­wać przej­ścio­wym pod­bar­wie­niem skó­ry na żół­to-poma­rań­czo­wy kolor.

Mar­chew jest nisko­ka­lo­rycz­nym warzy­wem. 100 g mar­chwi ma ok. 41 kcal i dostar­cza ok. 3 g błon­ni­ka pokarmowego.